Eens komt het punt
dat ook ik de kamer
veel te groot vind
dat ik mijn wereld
kleiner maak
en zij ook kleiner wordt
en ik met minder
veel minder genoegen
moet nemen
Blijf ik dan
roepen dat ik het
zelf wel kan?
Of neem ik
dan eindelijk de
hand aan
die jij al tijden
uitgestoken
voor mijn neus
bungelt?
